ταξίδι...στο "κέντρο της γης"!!!

 Αν αναρωτιέστε πού βρίσκεται ο μαγευτικός αυτός πύργος η απάντηση είναι "στο κέντρο της Γης". Κι αν σας δημιουργούνται κι άλλες απορίες κάντε υπομονή ως αύριο που θα το επισκεφτούμε. Αν και η μέρα προβλέπεται παγωμένη, φορέστε ζεστά ρούχα (ξέρετε εσείς, σκουφιά, γάντια κλπ) και προπάντων το πιο ζεστό σας χαμόγελο και σε λίγα λεπτά θα βρισκόμαστε εκεί! Ναι, στο Κέντρο της Γης. Για τους ανυπόμονους περισσότερες πληροφορίες εδώ

το πιο μικρό σπονδυλωτό... στον κόσμο!

Το ρεκόρ του μικρότερου σπονδυλωτού ζώου στον κόσμο ανήκει πλέον σε ένα βάτραχο που μόλις ανακαλύφθηκε. Βολεύεται άνετα πάνω σε ένα νόμισμα ενός λεπτού! Ο λόγος για ένα νέο είδος μικροσκοπικού βάτραχου που ανακαλύφθηκε στην ανατολική Παπούα Νέα Γουινέα και, με μήκος 7,7 χιλιοστών, ανακηρύσσεται πλέον από τους βιολόγους το μικρότερο σπονδυλωτό ζώο στον κόσμο.

Στα σπονδυλωτά ανήκουν τα θηλαστικά, τα ψάρια, τα πουλιά και τα αμφίβια. Ο προηγούμενος κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ, από το 2006, όταν είχε ανακαλυφθεί, ήταν ένα ινδονησιακό ψάρι της οικογένειας των κυπρίνων (Paedocypris progenetica), το θηλυκό του οποίου έχει μήκος περίπου 7,9 χιλιοστών.

Ο νανο-βάτραχος, με την επιστημονική ονομασία Paedophryne amauensis, ζει στα τροπικά δάση της βροχής και τρέφεται κυρίως με έντομα. Η σχετική ανακάλυψη, που είχε γίνει το 2009 από τον Κρίστοφερ Όστιν του πανεπιστημίου της Λουζιάνα, αλλά τώρα δημοσιοποιήθηκε επισήμως, παρουσιάστηκε στο περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το BBC, το New Scientist και το Science.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης, στην ίδια περιοχή, ένα συγγενικό είδος μικροσκοπικού βατράχου (Paedophryne swiftorum) που έχει μήκος 8,3 έως 8,9 χιλιοστών. Τα πολύ μικρά μεγέθη είναι συνηθισμένα στους βατράχους, καθώς τα 29 μικρότερα είδη τους έχουν όλα μήκος κάτω των 13 χιλιοστών.

Διεκδικητής του τίτλου του μικρότερου σπονδυλωτού στον κόσμο είναι και ένα αρσενικό ψαράκι (Photocorynus spiniceps) μήκους μόλις 6,2 χιλιοστών, το οποίο όμως περνά όλη τη ζωή του προσκολλημένο πάνω στο πολύ μεγαλύτερο θηλυκό (μήκους 50 χιλιοστών), έτσι πολλοί βιολόγοι αρνούνται να το κατατάξουν ως αυτόνομο.

Ορισμένοι επιστήμονες πάντως πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθεί ένας βάτραχος με μήκος γύρω στα έξι χιλιοστά, αν και αυτό θεωρούν ότι πρέπει να είναι στη φύση το κατώτερο όριο μήκους για ένα σπονδυλωτό ζώο, που θέλει να έχει αυτόνομη λειτουργία και να επιβιώνει μόνο του.

κάνουν τον Ιντιάνα Τζόουνς για να πάνε σχολείο...

Ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας. Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πια τους πάντες στη χώρα μας. Όμως εξακολουθούμε να ανήκουμε στις "ευημερούσες" κοινωνίες του πλανήτη. Για σκεφτείτε τη δική σας διαδρομή για το σχολείο και μπείτε στον κόπο να τη συγκρίνετε με αυτή που κάνουν στο Λομπόκ της Ινδονησίας για να πάνε στο σχολείο

Με μια πρώτη βιαστική ματιά η εικόνα μοιάζει λες και έχει ξεπηδήσει από ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αυτήν την επικίνδυνη διαδρομή κάνουν κάθε μέρα παιδιά αλλά και ενήλικοι στο Λομπόκ της Ινδονησίας για να πάνε στο σχολείο και στις δουλειές τους αντίστοιχα. Οι κάτοικοι είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από μια γέφυρα, αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι, πάνω από τον ποταμό Ciberang θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή. Οι πρόσφατες πλημμύρες έχουν αποκόψει κάθε δίοδο επικοινωνίας με τη περιοχή και αυτό είναι ότι έχει απομείνει από τη μέχρι πρότινος γέφυρα. Η γέφυρα έχει καταρρεύσει από τη μια πλευρά με τα παιδιά να πρέπει να προσέχουν το κάθε τους βήμα. Μάλιστα μια μαθήτρια δήλωσε πως δεν έχουν άλλη επιλογή αφού αν δε διασχίσουν τη γέφυρα θα πρέπει να περπατήσουν μισή ώρα για να περάσουν από την μια όχθη του ποταμού στην άλλη. Κάτι τέτοιο σημαίνει πως θα πρέπει να σηκωθούν από τα άγρια χαράματα αλλά και να επιστρέφουν πολύ αργά σπίτι το βράδυ οπότε προτιμούν να ρισκάρουν.

έχω έναν καφενέ

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Έχω ένα καφενέ

στου λιμανιού την άκρη

τον έχτισε το δάκρυ

αυτών που μένουνε

και περιμένουνε

Έχω ένα καφενέ

που ακούει όλο τα ίδια

για μπάρκα και ταξίδια

αυτών που μένουνε

και περιμένουνε

Έχω ένα καφενέ

ένα παλιό ρημάδι

αχ να ‘τανε καράβι

γι αυτούς που μένουνε

και περιμένουνε

το λαϊκό το καφενείο

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Το λαΐκό το καφενείο

έχει μια πόρτα που όλο τρίζει

κι από το τζάμι μπαίνει κρύο

που μας θερίζει.

Όλες τις μέρες είναι άδειο

τις Κυριακές κάργα ως τη σκάλα

γιατί ανοίγουμε το ράδιο

κι ακούμε μπάλα.

Οι τακτικοί του οι πελάτες

ο χωροφύλακας ο Αντρέας

πεντ' έξι άνεργοι εργάτες

και ο κουρέας.

Κι εγώ που λες παιδάκι πράμα

πότε ταμπής πότε γκαρσόνι

χρόνια να καρτερώ το θάμα

που δε ζυγώνει.

σαν τα παλιά τα καφενεία...

Η πολιορκία και η άλωση της Τριπολιτσάς

(κάντε κλικ στην εικόνα να μάθετε περισσότερα για την άλωση της Τριπολιτσάς)

Βίκτορ Ουγκό: Το Ελληνόπουλο

Η σφαγή στη Χίο ενέπνευσε και το συγγραφέα Βίκτορα Ουγκό κι έγραψε αυτό το ποίημα:

Απόδοση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς

Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ'όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,

με τα κρασιά, με τα δεντρά

τ'αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια

και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια

καθρέφτιζε μεσ' τα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο

κάθεται, σκύβει θλιβερά

το κεφαλάκι, στήριγμα και σκέπη του απομένει

μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη

μεσ'την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, τι ΄θελες τάχα να 'χες

για να τα ιδώ τα θαλασσά

ματάκια σου ν'αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι

και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι

με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω

για να τα πλέξεις ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω

ριχτά στους ώμους σου πλατιά

μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη

και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη

και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;

Μήπως το κρίνο απ' το Ιράν που του ματιού σου μοιάζει;

Μην ο καρπός απ'το δεντρί

που μεσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,

κι έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, δε σώνει

μεσ'απ' τον ίσκιο του να βγει;

Μην το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύχτα μέρα

και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;

Τι θες κι απ΄όλα τούτα τ' αγαθά;

Πες. Τ' άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

Διαβάτη,

μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.

Ντελακρουά: Σφαγή στη Χίο

Το 1824 ο Γάλλος ζωγράφος  Eugène Ferdinand Victor Delacroix (Ντελακρουά) παρουσίασε τη "Σφαγή στη Χίο», εμπνευσμένος από το πραγματικό γεγονός της Ελληνικής επανάστασης. Ο πίνακας αγοράστηκε από την Γαλλική κυβέρνηση για 6000 φράγκα και εκτίθεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.  

σκιάχτρα...πουαντιγιέ!

σκιάχτρα ... κυβιστικά!

ο θρύλος του σκιάχτρου